هر بار که به دنبال هدفی بزرگ و متعالی هستیم با برنامه‌ریزی دقیق قدم در راه می‌گذاریم تا به نهایت سود و بهره در کار برسیم.
در این دنیا که فرصتی برای توشه اندوزی برای آخرت است باید در مسیری گام برداریم که علاوه بر زندگی آرام دنیوی بتوان زندگی متعالی اخروی را رقم زد.
قرآن کریم به عنوان بهترین مرجع هدایت بشری همانطور که در آیه ۹ از سوره مبارکه الاسراء آمده است: «إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ يِهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ وَيُبَشِّرُ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا كَبِيرًا»؛‌ «قطعا اين قرآن به [آيينى] كه خود پايدارتر است راه مى‏ نمايد و به آن مؤمنانى كه كارهاى شايسته مى‏ كنند مژده مى ‏دهد كه پاداشى بزرگ برايشان خواهد بود» بهترین برنامه زندگی را ارائه می‌دهد که عمل به آن در همه جنبه‌های زندگی آثار مثبت خود را نشان خواهد داد.

در این نوشتار تنها به ۱۰ پیامد عمل به آیات نورانی قرآن به عنوان قطره کوچکی از این بحر عظیم اشاره می‌شود:
*اگر هر کس به آیه ۳۱ از سوره مبارکه اعراف « يَا بَنِي آدَمَ خُذُواْ زِينَتَكُمْ عِندَ كُلِّ مَسْجِدٍ وكُلُواْ وَاشْرَبُواْ وَلاَ تُسْرِفُواْ إِنَّهُ لاَ يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ»؛ « اى فرزندان آدم جامه خود را در هر نمازى برگيريد و بخوريد و بياشاميد و[لى] زياده ‏روى مكنيد كه او اسرافكاران را دوست نمى‏ دارد» توجه می کرد، دیگر هرکس به اندازه نیازش غذا می‌خورد و پر خوری نمی‌کرد و این همه غذای اضافی دور ریخته نمی‌شد و شاید هم دیگر گرسنه‌ای باقی نمی‌ماند.

*اگر هرکس به آیه ۱۵ از سوره مبارکه ملک «هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِي مَنَاكِبِهَا وَكُلُوا مِن رِّزْقِهِ وَإِلَيْهِ النُّشُورُ»؛‌ «اوست كسى كه زمين را براى شما رام گردانيد پس در فراخناى آن رهسپار شويد و از روزى [خدا] بخوريد و رستاخيز به سوى اوست» توجه می‌کرد، بهترین استفاده را از نعمات الهی در دستور کار زندگی روزمره خود قرار می‌داد.

*اگر هرکس به آیه ۸۳ از سوره مبارکه بقره «...وَقُولُواْ لِلنَّاسِ حُسْنًا وَأَقِيمُواْ الصَّلاَةَ وَآتُواْ الزَّكَاةَ ثُمَّ تَوَلَّيْتُمْ إِلاَّ قَلِيلًا مِّنكُمْ وَأَنتُم مِّعْرِضُونَ»؛‌ »...و با مردم [به زبان] خوش سخن بگوييد و نماز را به پا داريد و زكات را بدهيد آنگاه جز اندكى از شما [همگى] به حالت اعراض روى برتافتيد» توجه می‌کرد،دیگر عصبانی نمی‌شد و دیگر دعوا و بدگویی از جامعه رخت بر می‌بست.

*اگر هرکس به آیه ۳۷ از سوره مبارکه الاسراء«وَلاَ تَمْشِ فِي الأَرْضِ مَرَحًا إِنَّكَ لَن تَخْرِقَ الأَرْضَ وَلَن تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولًا»؛‌ »و در [روى] زمين به نخوت گام برمدار چرا كه هرگز زمين را نمى‏ توانى شكافت و در بلندى به كوهها نمى‏ توانى رسيد» توجه می‌کرد، دیگر کسی برای جلب توجه دیگران و فخرفروشی و خودنمایی با غرور راه نمی‌رفت .

*اگر هرکسی به آیه ۷۳ از سوره مبارکه آل‌عمران« وَلاَ تُؤْمِنُواْ إِلاَّ لِمَن تَبِعَ دِينَكُمْ قُلْ إِنَّ الْهُدَى هُدَى اللّهِ أَن يُؤْتَى أَحَدٌ مِّثْلَ مَا أُوتِيتُمْ أَوْ يُحَآجُّوكُمْ عِندَ رَبِّكُمْ قُلْ إِنَّ الْفَضْلَ بِيَدِ اللّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ»؛ «و [گفتند] جز به كسى كه دين شما را پيروى كند ايمان نياوريد بگو هدايت هدايت‏ خداست مبادا به كسى نظير آنچه به شما داده شده داده شود يا در پيشگاه پروردگارتان با شما محاجه كنند بگو [اين] تفضل به دست‏ خداست آن را به هر كس كه بخواهد مى‏ دهد و خداوند گشايشگر داناست» توجه می کرد، دیگر در مقابل اروپاو آمریکا و کافران احساس ضعف نمی‌کردیم و تقلید کورکورانه از لباس و فرهنگشان نداشتیم.

*اگر هرکس به آیه ۳۷ از سوره مبارکه «رِجَالٌ لَّا تُلْهِيهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَيْعٌ عَن ذِكْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلَاةِ وَإِيتَاء الزَّكَاةِ يَخَافُونَ يَوْمًا تَتَقَلَّبُ فِيهِ الْقُلُوبُ وَالْأَبْصَارُ»؛‌ »مردانى كه نه تجارت و نه داد و ستدى آنان را از ياد خدا و برپا داشتن نماز و دادن زكات به خود مشغول نمى ‏دارد و از روزى كه دلها و ديده‏ها در آن زيرورو مى‏ شود مى‏ هراسند» عمل می‌کرد، هنگام اذان بازارها از مردم خالی می‌شد و همه به صف نماز می‌ایستادند و صفا و صمیمیت و دوستی و معنویت فراگیر می‌شد و فرمان خدا اطاعت شده و فحشا و منکر از بین می‌رفت.

*اگر هر زنی به آیه ٣١ از سوره مبارکه نور «...وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ...»؛ «...و زيورهايشان را جز براى شوهرانشان...» عمل می‌کرد، دیگر زنی برای غیر شوهرش آرایش نمی‌کرد و خیلی از زندگی‌ها آرام بود و جوان‌ها دنبال شهوت‌رانی نبودند.

*اگر هرکسی به آیه ۱۹ از سوره مبارکه لقمان «وَاقْصِدْ فِي مَشْيِكَ وَاغْضُضْ مِن صَوْتِكَ...»؛ « و در راه‏ رفتن خود ميانه‏ رو باش و صدايت را آهسته‏ ساز ...» عمل می‌کرد، مهربانی و میانه‌روی سرلوحه همه فعالیت‌ها می‌شد.

*اگر هر دختر و پسر جوانی به آیه ۳۳ از سوره مبارکه نور «وَلْيَسْتَعْفِفِ الَّذِينَ لَا يَجِدُونَ نِكَاحًا حَتَّى يُغْنِيَهُمْ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ...»؛ « و كسانى كه [وسيله] زناشويى نمى ‏يابند بايد عفت ورزند تا خدا آنان را از فضل خويش بى‏ نياز گرداند...» عمل می‌کرد، دیگر به بهانه نداشتن موقعیت ازدواج،گناه نمی‌کردند و صبر می‌کردند تا خدا از فضلش به آنها همسری بدهد و زمینه ازدواجش فراهم شود.

*اگر هر کسی به هشدار «یه ۱۹ از سوره مبارکه نور«إِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ أَن تَشِيعَ الْفَاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ»؛ كسانى كه دوست دارند كه زشتكارى در ميان آنان كه ايمان آورده ‏اند شيوع پيدا كند براى آنان در دنيا و آخرت عذابى پر درد خواهد بود و خدا[ست كه] مى‏داند و شما نمى‏ دانيد» توجه می‌کرد، دیگر کسی دوستش را به گناه دعوت نمی‌کرد و برای هم فیلم و عکس نامشروع نمی‌فرستادند تا زمینه فحشا فراهم نشود.
اینها نمونه کوچکی از آیات روشنگر الهی در قرآن کریم بود که خدای متعال برای رسیدن بندگان به سعادت و کمال در کتاب آسمانی خود، به ذکر آنها پرداخته است، باشد که از عاملان به آیات این کتاب الهی باشیم.