emam zaman29

او در آستانه در ايستاده است و شما را دعوت مي‌كند و اين شمائيد كه بايد دعوت به هدايتش را اجابت كنيد. هر كس كه در سرايش داخل شد ايمني يافت و هدايت شد، پس ما را چه مي‌شود؟ چرا دعوتش را پاسخ نمي‌دهيم؟

امام، آن حجت الاهي هدايتگر مردم به سوي خداوند است، با راهبري خويش بندگان متحير و سرگردان را از بند اسارت تعلقات مي‌رهاند و راه تشخيص حق از باطل را برايشان هموار مي‌سازد، اختلافاتشان را حل و به نابساماني‌ها پايان مي‌بخشد، هركس از هدايت او پيروي كند، نه گمراه خواهد شد و نه شوربخت، تنها ياري اوست كه از هدايت قرآن بهره مي‌گيريم، با شنيدن و عمل كردن به سخنان اوست كه هدايت بر ما افزون مي‌شود، بدين‌گونه امامان اين پيشوايان هدايت، چراغ‌هايي در تاريكي‌هاي گمراهي و فتنه‌اند تا مردمان را به دروازه‌ي هدايت رهنمون كنند و تنها با مراجعه به اينان مي‌توان هدايت را كسب كرد. اكنون كه در زمان غيبت به سر مي‌بريم هادي ما كسي جز حجت خدا مهدي صاحب‌الزمان (ارواحنا‌له‌الفداء) نيست او كه در دوران غيبتش بارها گم گشته‌راهان و دودلان را هدايتگري نموده، دستشان را گرفته و راهنمايي كرده است، نامه‌هاي آن حضرت ، نمازها و دستورالعمل‌هايي كه در امور مختلف از ايشان صادر شده، همه و همه نشان از اين حقيقت دارد كه او چونان خورشيد پشت ابر نورافشاني مي‌كند و مردمان را از فيض وجودش بهره‌مند مي‌سازد.
اينك بنگريم، تا چه اندازه از هدايت او پيروي كرده‌ايم و دعوتش به هدايت را پاسخ گفته ايم؟ به راستي چقدر به كلام معصومين عليهم‌السلام ارج مي‌نهيم؟ آيا محور اصلي ما در پژوهش‌ها، سخنان اهل‌بيت است، يا اين كه پايه‌ي انديشه و باورهامان سخنان سايرين مي‌باشد و از كلمات آن بزرگواران در حد تزيين كلام بهره مي‌بريم؟ آيا در تحقيقات قرآني، در درجه‌ي اول به بيانات اهل‌البيت عليهم‌السلام كه مفسرين واقعي قرآنند، مراجعه مي‌كنيم يا كلام آن‌ها را براي خالي نبودن عريضه مي‌آوريم؟ آيا براي رسيدن به آن چه از ما خواسته‌اند، در پي رهنمود گرفتن از ايشان هستيم، تا آن‌ها را به كار ببينديم؟ آيا بي‌تفاوتي و منفعت‌طلبي‌هاي ما علت به وجود آمدن حجابي به ضخامت پرده‌ي غيبت نبوده است؟
متأسفانه و سوگمندانه بايد گفت: همين‌طور است چرا كه امامان ما در طول زندگي‌شان چونان بئر معطّله1 رها بوده‌اند و اينك امام زمانمان آن هادي و هدايتگر عصر و زمان به علت دنياطلبي و بي خيالي‌هاي ما تنها و رها مانده‌اند؟!
براستي آيا انديشيده‌ايم اكنون كه در دوران غيبت هستيم، بايد هر لحظه خود در مسير هدايت آن باب‌الاهي قرار دهيم، تا در امواج پرتلاطم فتنه ها و شبهات ايمان خود را از دست ندهيم و در بند بلاهاي آخر‌الزمان نيفتيم؟

پی نوشت ها
1- اشاره به آيه‌ي 46 سوره حج، اين برداشت براساس تفسير ائمه عليهم‌السلام است، (بئر معطله يعني چاه پرآبي كه بدون استفاده مانده است)

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید