«مَن جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِّنْهَا وَهُم مِّن فَزَعٍ يَوْمَئِذٍ آمِنُونَ*وَمَن جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَكُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ»
و هر كس كار نيكويي بكند، براي او بهتر از آن داده مي‌شود و آنان از ناراحتي آن روز در امان خواهند بود و هر كس كار بدي كند، به رو در آتش سرنگون شوند، آيا جز آنچه مي‌كرديد سزا داده مي‌شويد.(سوره نمل/89و90)
ابوعبدالله جدلي گفت: بر علي‌بن‌ابي‌طالب عليه‌السلام وارد شدم، گفت: اي ابوعبدالله به تو خبر بدهم از حسنه‌اي كه هر كس آن را بياورد خدا او را وارد بهشت مي‌كند و از سينه‌اي كه هر كس آن را بياورد، خداوند او را به صورت در آتش سرنگون مي‌كند و هيچ عملي را از او نمي‌پذيرد؟
گفتم: آري يا اميرالمؤمنين. گفت: حسنه دوستي ما و سينه دشمني ماست.
جابر گفت: رسول خدا صلي‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمود: يا علي اگر امت من آن قدر روزه بگيرند كه مانند ميخ (لاغر) شوند و آن‌قدر نماز بخوانند كه مانند گياه شوند آنگاه تو را دشمن بدارند، خداوند آنان را بر روي دماغ در آتش سرنگون مي‌كند.(حسكاني:227)
«وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ»
و اراده كرديم بر كساني كه در زمين ضعيف شده‌اند، منت نهيم و آنان را پيشوايان قرار بدهيم و ايشان را وارثان (زمين) كنيم. (سوره قصص/5)
حسين‌بن‌علي عليه‌السلام گفت: ما مستضعفان و ستمديدگان هستيم و ما عترت پيامبر خدا هستيم، پس هر كس ما را ياري كند رسول خدا را ياري كرده است و هر كس ما را خوار سازد رسول خدا صلي‌الله‌عليه وآله وسلم را خوار كرده است و ما و دشمنان ما (در روز قيامت) به هم خواهيم رسيد: «يوم تجد كل نفس ما عملت من خير محضرا» روزي كه هر نفسي هر خوبي كه كرده است، حاضرخواهد يافت.(حسكاني:231)
«سَنَشُدُّ عَضُدَكَ بِأَخِيكَ »
به زودي بازويت با برادرت نيرومند خواهيم كرد. (سوره قصص/35)
انس از پيامبر صلي‌الله‌عليه‌وآله وسلم نقل مي‌كند كه پيامبر مبلغي را به سوي قومي فرستاد و آنان آن مبلغ را كشتند، اين خبر به پيامبر رسيد، علي را براي جنگ با آن قوم فرستاد و او جنگجويان آنها را كشت و فرزندانشان را اسير كرد، چون علي عليه‌السلام به نزديكي مدينه رسيد، پيامبر به ملاقات او رفت و با او معانقه كرد و ميان دو چشم او را بوسيد و گفت: پدر و مادرم فداي تو باد كه خداوند بازوي مرا به وسيله‌ي تو نيرمند كرد همانگونه كه بازوي موسي را به وسيله هارون قوت داد.(حسكاني:232)
«الم*أَحَسِبَ النَّاسُ أَن يُتْرَكُوا أَن يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ»
آيا مردم گمان دارند كه رها مي‌شوند به اينكه بگويند ايمان آورديم و آنان امتحان نمي‌شوند(سوره عنكبوت/1و2)
حسين‌بن‌علي عليه‌السلام از علي عليه‌السلام نقل مي‌كند كه گفت: چون آيه «الم احسب الناس» نازل شد، گفتم: يا رسول الله اين امتحان چيست؟ فرمود: تو امتحان مي‌شوي و به وسيله تو مردم امتحان مي‌شوند. (حسكاني:234)