تسبيح و تقديس شايسته ي خداوندگاري است كه كل موجودات هستي او را مي ستايند. ما نيز او را شاكريم كه مجالست با يكي ديگر از سور منوّر كتابش را روزيمان قرار داد تا با آن مأنوس تر شويم.

در آغاز از محضر اين ستاره ي درخشان كتاب الله تقاضامنديم خود را براي مأنوسين با قرآن معرفي بفرمايند:
نام من جمعه و شصت و دومين سوره ي قرآن حكيم مي باشم. در مدينة النبي بر رئوف ترين قلب عالم هستي، ختم المرسلين، محمد امين «صلي الله عليه و آله و سلّم» نازل گشته ام و داراي 11 آيه مي باشم.

لطف فرموده و فضيلت تلاوت خود را براي خوانندگان ما بفرماييد:
پيامبر رحمت «صلي الله عليه و آله و سلم» فرموده اند: هركس سوره جمعه را قرائت نمايد، براي او به تعداد كساني كه در تمام شهرها براي اداي نماز جمعه جمع مي شوند، حسنه نوشته مي شود و هر كس آن را در هر شب يا هر روز تلاوت نمايد، ايمن باشد از آن چه مي ترسد و از وسوسه ي شيطاني.

آيا زمان خاصي براي قرائت شما بيان شده است؟
پايه گذار فقه جعفري، حضرت صادق آل محمد «عليه السّلام» در پاسخ به سؤال شما چنين فرموده اند: بر فرد مؤمن -اگر از شيعيان ما باشد- لازم است در هر شب جمعه سوره ي "جمعه" و "اعلي" را قرائت نمايد و در نماز ظهر روز جمعه، سوره ي جمعه و منافقين را تلاوت نمايد و هرگاه چنين كند، جزا و ثواب او نزد خداوند بهشت مي باشد.

لطفاً تأويل آيه ي «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نُودِي لِلصَّلَاةِ مِن يَوْمِ الْجُمُعَةِ فَاسْعَوْا إِلَى ذِكْرِ اللَّهِ وَذَرُوا الْبَيْعَ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ» را بيان نماييد:
پاسخ شما را از زبان گهربار حضرت باقر العلوم «عليه السّلام» بازگو مي كنم:
روزي جابر بن جعفي اين آيه را نزد امام باقر «عليه السّلام» تلاوت كرد. حضرت فرمودند: اي جابر! تأمل كن تا تو را از تأويل اعظم آن خبر دهم. سپس پنجمين گوهر امامت فرمودند:
خداوند روز جمعه را براي آن جمعه ناميد، چون تمام مخلوقات را از جن و انس، آسمان و زمين، دريا و بهشت و نبوت محمد «صلي الله عليه و آل و سلم» و ولايت علي «عليه السلام» را در آن روز جمع كرد و فرمود: اي مردمي كه در آن روز ايمان آورديد، وقتي شما را براي نماز صدا كردند و مقصود از نماز در اينجا وجود مقدس علي «عليه السلام» است كه ولايت كبري است، بشتابيد به سوي ذكر خدا و ذكر نيز آن حضرت است و در آن روز پيامبران و فرشتگان و همه ي موجودات لبيك گويان حاضر شدند. سپس خطاب شد به آنها «ذروا البيع» يعني رها كنيد اولي را، «ذلكم خيرلكم» يعني عهد و پيمان بر ولايت علي «عليه السلام» و بيعت با آن حضرت براي شما بهتر است از بيعت كردن با اولي اگر بدانيد، «فاذا قضيت الصلوة» يعني هر وقت بيعت ولايت علي «عليه السلام» را اخذ كرد «فانتشروا في الارض» و مراد از ارض در اينجا، ائمه «عليهم السلام» است كه خدا امر فرموده به اطاعت و ولايت آنها چنان كه امر نموده به اطاعت پيغمبر و اميرالمؤمنين «عليه السلام» و كنايه آورده از اسامي ائمه به زمين «و ابتغوا من فضل الله» يعني فضل خدا بر اوصياء را بررسي كنيد. «واذكروا الله كثيراً لعلّكم تفلحون». اين آيه خطاب به پيامبر است در عالم ذرّ كه فرمود: «اي محمد! هرگاه شكاك و منكرين تجارتي را مشاهده كنند»، يعني اولي را «او لهواً» يعني دومي را، «انفضّوا اليها» يعني مي شتابند به سوي آنها «و تركوك قائماً»، يعني اي پيامبر! تو را با علي تنها گذارند، «قل ما عند الله خيرٌ من اللهو و من التجارة و الله خير الرازقين» يعني بگو اي محمد، آنچه نزد خدا از ولايت اميرالمؤمنين و ائمه «عليهم السلام» مي باشد، بهتر است از ديگران براي كساني كه پرهيزكارند.

خداوند در چهارمين آيه ي شما فرموده است: «ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاء وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ اين نعمت و كرامت خداست به هر كه بخواهد عطا مي كند، خدا صاحب فضل بزرگ است» لطفاً بفرمائيد منظور آيه كدام نعمت است؟
پيامبر «صلي الله عليه و آله و سلم» در اين باره فرموده اند: در آسمان دنيا، فرشتگاني هستند كه اطلاع پيدا مي كنند بر يكي و يا دو و يا سه نفر از مردم كه ذكر فضائل محمد«صلي الله عليه و آله و سلم» و آل او را مي نمايند. بعضي از آن فرشتگان به بعضي ديگر مي گويند: آيا نمي بينيد اين مردم با اندك بودنشان چگونه فضيلت محمد «صلي الله عليه و آله و سلم» و آل او را وصف مي نمايند. و گروهي ديگر از فرشتگان مي گويند: اين وصف كردن فضيلتي است از جانب پروردگار به هر كه بخواهد عطا مي فرمايد و خداوند صاحب فضل بزرگي است.

مشتاقانه در انتظار شنيدن سبب نزول يكي از آيات مباركه شما هستيم:
به خاطر دارم، در روز جمعه اي پيامبر خدا «صلي الله عليه و آله و سلم» مشغول خواندن نماز جمعه بودند كه قافله اي با مال التجاره ي بسيار و با صداي تنبور و دف وارد مدينه شدند.
مردم نماز جمعه را ترك كردند و پيامبر را رها نموده و تنها گذاشتند، جز چند نفر و بقيه به تماشاي تجارت لهو و لعب رفتند. سپس رسول خدا «صلي الله عليه و آله و سلم» بالاي منبر رفتند و مشغول تلاوت خطبه بودند كه يازدهمين آيه ي من نازل گشت:
«وَإِذَا رَأَوْا تِجَارَةً أَوْ لَهْوًا انفَضُّوا إِلَيْهَا وَتَرَكُوكَ قَائِمًا قُلْ مَا عِندَ اللَّهِ خَيْرٌ مِّنَ اللَّهْوِ وَمِنَ التِّجَارَةِ وَاللَّهُ خَيْرُ الرَّازِقِينَ»
«اين مردم چون تجارت يا لهو و لعبي ببينند، به سوي آن بشتابند و تو را در نماز تنها گذارند. اي رسول ما! به آنها بگو آنچه نزد خدا براي شما از لهو و لعب و تجارت هاي دنيا بهتر است و خدا بهترين روزي دهندگان است.»

در پايان از شما كمال امتنان و قدرداني را داشته و چشم اميد به يكي ديگر از توصيه هاي جانفزاي شما داريم:
«فَإِذَا قُضِيَتِ الصَّلَاةُ فَانتَشِرُوا فِي الْأَرْضِ وَابْتَغُوا مِن فَضْلِ اللَّهِ وَاذْكُرُوا اللَّهَ كَثِيرًا لَّعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ»
«آنگاه كه نماز پايان يافت براي كسب و كار خود روي زمين پراكنده شويد و از فضل و كرم خدا روزي طلبيد و بسيار ياد خدا كنيد تا رستگار گرديد.