«هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَكَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا»1
«اوست آن [خدائي] كه رسولش را با هدايت و دين حق فرستاد تا او را بر همه‌ي دين (اديان) مسلط و غالب گرداند...»
علي‌بن ابراهيم: در تفسيرش كه منسوب به امام صادق عليه‌السلام است مي‌گويد: او امامي است كه او را بر همه‌ي دين ظاهر و غالب مي‌سازد، پس زمين را از قسط و دل پر مي‌كند، همچنانكه از ظلم و جور پر شده باشد. و اين از جمله اموري است كه ياد آورديم اينكه تأويل آن بعد از تنزيلش خواهد بود.2
«وَاسْتَمِعْ يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ مِن مَّكَانٍ قَرِيبٍ*يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ذَلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ»3
و آن روز كه منادي حق از جاي نزديكي ندا خواهد كرد گوش فرادار، روزي كه آن صيحه را به حق بشنوند، آن هنگام روز خروج است.
علي‌بن‌ابراهيم: در تفسيرش كه منسوب به امام صادق عليه‌السلام است گويد: فرمود: منادي صيحه‌ي حضرت قائم و نام پدرش عليهم السلام را ندا مي‌كند، اينكه فرموده: روزي كه آن صيحه را به حق بشنوند، آن هنگام روز خروج است. فرمود: به نام قائم عليه‌السلام از سوي آسمان (و) آن روز خروج است.4

پی نوشت ها
1-فتح/28
2-تفسير قمي، جلد2، ص317
3-ق/41و42
4-تفسير قمي، جلد2،ص327