آيا هيچ فكر كردهايد كه چرا وجود مقدس حضرت وليعصر ارواحنالهالفداء را به طاووس بهشت1 تعبير نمودهاند؟
شايد يكي از لطفهاي اين تعبير آن باشد كه طاووس وقتي بال ميگشايد چشمها را خيره ميكند و آن حضرت نيز، وقتي ظهور نمايد با سيماي ملكوتي و سيرهي الهي خود چشمها را خيره و عقل ها را حيران مينمايد. چنانچه در بخشي از زيارت امام زمان عليهالسلام ميخوانيم: السَلامُ عَلي رَبيعِ الْاَنامَ وَ نَضْرَة الْاَيام. «سلام بر بهار دلها و طراوت روزگاران»
آري، وجود مهدي نه تنها در زمان غيبت براي محبان و دوستدارانش بهار دلها و جانها است كه در زمان ظهور او نيز همهي خوبيها، كمالات، زيباييها و خيرات به بشر هديه ميشود و چنان ايمان و آسايش و امنيتي در سر تا سر جهان سايه ميافكند و مردم از چنان نعمتي برخوردار ميشوند كه نظير آن هرگز ديده نشده2 و همهي ساكنان زمين از روش حضرتش خشنود ميشوند3 و او دلهاي بندگان را آكنده از عبادت و اطاعت ميكند و عدالت را در همهجا ميگستراند4، احدي فقير نمي ماند و مردم براي صدقه دادن به دنبال نيازمند ميگردند5، آسمان باران فراوان رحمتش را بر مردمان ميريزد و زمين نعمتهايش را ميروياند و ثروت در آن زمان روي هم انباشته ميشود6 و ريشهي ظلم و ستم كنده خواهد شد و طوق ذلت و بردگي از گردن خلائق برداشته خواهد شد7. تمام مرزهاي جغرافيايي برداشته شده و همهي كرهي زمين تحت يك حكومت و قانون اداره ميشود. آري ، آن چه با دولت مهدي ظهور ميكند قابل بيان و توصيف نيست كه آن دولت پربركت ، چنان دلها را پاك ميكند و زشتيها را ميزدايد كه در تصور نگنجد. براستي اگر چنين است آن چه ما امروزه نام زندگي را بر روي آن نهادهايم و به آن دل خوش كردهايم چيست؟!!
پی نوشت ها
1- بحارالانوار 51/91
2- منتخبالاثر 473
3- جامعالاحاديث 1/34
4- منتخب الاثر 478
5- مسند احمد 2/53
6- عقد الدرر باب 7 ص195
7- بحارالانوار 51/104