امام آب گواراست در هنگام تشنگي. كسي كه در نهايت تشنگي و خستگي، در تابش شديد آفتاب و گرماي سوزان راه مي‌رود؛ مي‌فهمد كه آب گوارا يعني چه. و يك قطره آب در چنين شرايطي ارزشمند‌ترين چيزهاست. اين است كه حضرت امام رضا عليه‌السلام محروميت دوران غيبت را چنين به تصوير مي‌كشند كه مؤمنان چون تشنگاني كه از جرعه‌اي آب گوارا منع مي‌شوند در وادي حرمان به سر خواهند برد « چه بسيار مؤمن دلسوخته‌اي كه در فقدان آب گوارا در حيرت و حزن به سر مي‌برد »
همچنانكه آب ضروري‌ترين ماده حيات ماست و بدون آن ادامه زندگي ممكن نيست؛ ولايت امام نيز ضروري‌ترين شرط ايمان ماست. ايمان بدون آن امكان پذير نيست. ( بعدها خواهيم گفت كه بدون وجود امام لحظه‌اي بقا و ادامه حيات نيز براي زمين و زمينيان ممكن نيست.
امام باقر عليه‌السلام مي‌فرمايند: اسلام بر پنج پايه بناشده است: بر نماز و زكات و روزه و حج و ولايت و براي هيچ‌كدام از چهار اصل اول به اندازه ولايت سفارش نشده است ولي مردم، چهار اصل قبل را گرفته و ولايت را رها كرده‌اند. سپس حضرت در پاسخ به اين سؤال كه از اين اركان پنجگانه كداميك افضل است؟ فرمودند: ولايت از ديگر مباني برتر است. زيرا كه كليد آنها ولايت است. پيشواي الهي مردم را به روش انجام آنها راهنمايي مي‌كند. نكته قابل توجه اينجاست كه از پنج ركن ياد شده در چهار اصل آنها عذر موجه افراد در ناچاريها پذيرفته است و متن دين براي آنها تخفيف قائل گرديده است مثل اينكه در سفر،نماز شكسته مي‌شود و زكات تا زماني كه مال به حد نصاب نرسد واجب نيست، روزه بر بيمار و مسافر و پير واجب نيست و حج به شرط استطاعت واجب مي‌باشد ولي ولايت با هيچ عذري از دوش افراد برداشته نشده، در همه شرايط و حالات، افراد به معرفت و اطاعت امام موظف بوده و بدان آزموده مي‌گردند.
حيات بدون آب ممكن نيست و دين بدون امام وحجت او كه به فرموده امام صادق عليه السلام لكل شيء اساس و اساس الاسلام حبّنا اهل البيت در روايات متعددي از شرايط لازم ايمان اعتقاد به ولايت دوزاده امام و محبت آنان و بيزاري از دشمنان آنان شده است. به بيان ديگر دروازه‌اي كه جز از آن طريق نمي‌توان به دين خدا وارد شد.
امام و حجّت خداست و اين است معناي اين فراز از زيارت امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) كه « السلام عليك يا باب الله الذي لايؤتي الا منه »
اساساً به همين دليل است كه امروز شرط قبولي اعمال و عبادات پذيرفتن ولايت امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است چرا كه عبادت به معناي اطاعت است و اطاعت از فرمان خدا، قبول ولايت اهلبيت عليهم‌السلام است. هنگامي كه خداوند ابليس را به سجده آدم امر كرد، ابليس تكبّر نموده از خدا خواست كه او را از اين فرمان معاف داشته در عوض، عبادتي انجام دهد كه هيچج‌كس خدا را آنگونه عبادت نكرده باشد!! خداوند در پاسخ او فرمود: عبادت آن است كه من فرمان مي‌دهم نه آنكه تو مي‌خواهي. يعني عبادت، اطاعت فرمان خداست و تنها به سجده رفتن و تضرّع نمودن عبادت نيست. نماز و دعا به شرطي عبادت است كه در اطاعت از فرمان خدا باشد.
امام صادق عليه‌السلام در همين ارتباط فرمودند: به خدا قسم اگر ابليس پس از نافرماني و تكبر از اطاعت دستور خدا، به مقدار عمر دنيا بر خدا سجده مي‌كرد، براي او سودي نداشت و خدا از او نمي‌پذيرفت؛ مگر اينكه او طبق فرمان خدا بر آدم سجده مي‌كرد. وضعيت اين امتي كه بعد از پيامبرش صلي‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم نافرماني كرده گمراه شده است نيز چنين است.
بعد از ترك گفتن پيشوايي كه پيامبر صلي‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم براي آنها منصوب كرد، خداوند هرگز عملي را از آنها نمي‌پذيرد و نيكيهاي آنها را بالا نمي‌برد، مگر آنكه از آن جهتي كه خدا امر كرده است بيايند و امامي را كه خدا به ولايتش امر كرده اطاعت كنند و از دري كه خدا و رسول براي آنها گشوده‌اند وارد شوند.
پس اهلبيت عليهم‌السلام و در زمان ما امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) دري هستند كه جز از اين در نمي‌توان به خدا رسيد و مقرب درگاه او شد.
ادامه دارد...