روحانی نمایی به اسم حسن آقامیری با نشر مطالب شبهه ناک و دروغ در فضای مجازی شروع به تحریف حقایق دینی کرده در صدد فریب و اغفال اذهان است و حجت الاسلام حمیدرضا جعفری زاده در نقد سخنان این شخص درباره نفی عذاب اخروی، یادداشتی را ارسال کرده که در ذیل آمده است:
آنچه که اهمیت دارد اینست که بدانیم همه مطالب مطرح شده دارای اشکال نیست بلکه بعضا مطالب خیلی خوبی هم عنوان شده است، اثبات رحمت بی نهایت براي خداوند و ایجاد امید و شوق در دلها نسبت به ساحت ربوبی خداوند از نکات برجسته و مفید این سخنرانی است، اما در عین حال نقد هایی هم وارد است：
الف) ایشان سعی در تغلیب جانب رحمت خداوند دارد ولی در این مورد خیلی افراط کرده تا جایی که عذاب خداوند را انکار میکند، که رد این ادعا برای کسانی که با قرآن و آیات نورانی آن اندک آشنایی داشته باشند کار سختی نیست، در واقع ادعای ایشان در این زمینه اجتهاد در مقابل نص است که باطل و مردود است و عزیزان میتوانند به سوره واقعه مراجعه کنند.
ب) ایشان در جایی از سخنرانی برای اثبات ادعای خود مبنی بر نفی عذاب به دعای حضرت زینب (سلام الله علیها) و امام حسین(علیه السلام) برای دشمنان استشهاد میکند... که این نیز اشتباه است، ادعای ایشان این است که چون حضرت زینب و امام حسین برای دشمنانشان دعا میکردند پس نتیجه اش این میشود که خداوند عذاب نمیکند!!!! اتفاقا قضیه کاملا برعکس است، به این معنا که دعای این بزرگواران در حق دشمنانشان دلیل بر اثبات عذاب خداوند است.
آقای عزیز، اگر خداوند عذاب نمیکند پس دعا برای چه؟
اگر خوف و ترسی نیست و خدا قرار است ببخشد، چرا دعا؟
ج) سؤالی که مطرح میشود اینست که منظور گوینده اگر اینست که کل عذابهای خدا را برای همه افراد انکار کند حتی در حق قاتلین امامان، مشرکین و کافرین.... اینکه جوابش معلوم است و اگر منظور ایشان نفی عذاب از برخی از مردم است چرا عنوانهای استفاده شده کلی است.
د)لازمه خداوندی خدا عدل است و عدل جزء اصول دین ماست و اگر خداوند رفتارش نسبت به گناهکار و نیکوکار یکسان باشد و هر دوی آنها را عذاب نکند، این خلاف عدل است و این خدا شرایط لازم برای خدایی ندارد.
ه) ایشان میگوید، مگر میشود هشت ساعت طول بکشد که خداوند ببخشد و طوری انکار گونه این مسأله را مطرح میکند، باید عرض کنم این مساله هم خلاف روایات مسلمی است که به ما رسیده (در بعضی از روایات بعضی از گناهکاران خودشان را مدتها به ستون مسجد می بستند یا برای طلب بخشش از شهر بیرون میرفتند و روزها به روزه داری و شبها به عبادت میپرداختند تا شاید مورد مغفرت واقع شوند) و هم اینکه در تحقق توبه و بخشش دو چیز لازم است فاعلیت فاعل و قابلیت قابل.
اینکه فاعلیت فاعل تام است و خداوند تمام شرایط بخشش را دارد بحثی نیست اما آیا قابل که همه گناهکاران باشند هم قابلیت بخشش را دارند... مستحضر هستید که بر اساس روایات رسیده از حضرات معصومین (ع) توبه شرایط و لوازمی دارد که تا آنها محقق نشود، خدا هم نمی بخشد.
و) ایشان در بخشی از سخنانشان در مورد شیطان اقرار میکنند که خداوند او را عذاب میکند ولی بعد میگویدکه این عذاب به خاطر تکبر شیطان است نه خود خدا...
شما فکر میکنید کسانی که میگویند خداوند مردم و گناهکاران را عذاب می کند، قائل به این هستند که خداوند عقده عذاب کردن دارد..!؟؟
انسانها هم به سبب گناهانشان و خبث درونشان عذاب می شوند نه اینکه خداوند بی جهت آنها را عذاب میکند، در آن قسمتی هم که میگوید خدا کریم است نمی تواند نبخشد...کاملا درست میگوید ( هر چند نمیتواند در منشور الهی جایگاهی ندارد بلکه خداوند مختار مطلق است و اگر میبخشد به خاطر رحمت واسعه اوست نه اینکه کسی یا چیزی بتواند خدا را مجبور به کاری بکند ) البته بخشش خدا یک شرط دارد آن هم این است که شرایط بخشش جمع باشد.
ز) گوینده مدعی شده که ظلم ما به خدا ضرری به خدا نمی رساند پس خدا برای چه ما رو عذاب کند؟
اولا که ظلم فقط ظلم انسان بر نفس خود نیست، در روایات ظلم انسان به انسان(حق الناس) هم ذکر شده که بدترین نوع ظلم است و خدا هم از آن نمی گذرد، ثانیا ما هم قبول داریم اگر شخصی فقط دچار حق الله بشود، خداوند میتواند او را ببخشد، اما شما میتوانید بگویید حتما می بخشد؟ یعنی اگر کسی عمدا نماز نخواند یا از روی مسخره کردن دین روزه نگرفت، خداوند از او میگذرد!؟
ح) در مثالی که ایشان در مورد حضرت یعقوب (علی نبینا و آله و علیه السلام) میزند ناخواسته دچار پارادوکس میشود....
بالاخره ما نفهمیدیم خدایی که اینقدر مهربان است که به خاطر رد کردن فقیر از در خانه کسی که منتسب به اوست، ناراحت می شود... خدای به این مهربونی چرا این همه سال یعقوب را دچار عذاب دوری فرزند میکند....؟ درحالی که رد کردن فقیر مستند به خود حضرت یعقوب هم نبود.
ط) تنها راه ترک گناه دوست داشتن نیست بلکه راه های دیگر هم هست از جمله ترساندن و انذار قرآن هم یکی از وظایف پیامبر را انذار و ترساندن ذکر میکند (و ما ارسلناک الا مبشرا و نذیرا)
ی) مغالطه دیگری که ایشان می کنند این است که مساله ترس را به سلب اختیار گره می زنند و ادعا میکنند که با ترسیدن اختیار از انسان سلب میشود....!!!!
چه کسی گفته که با ترس اختیار سلب میشود؟ با جبر است که اختیار از انسان سلب میشود نه ترس و در دین اسلام اجبار نیست، بلکه مطلب دقیقا عکس است، گاهی اوقات انسان با ترس کاملا مختارانه و از روی اختیار و اراده عملی رو انجام میدهد، مثل شخصی که از ترس ضررهای مواد مخدر، استعمال آن را ترک میکند.
به نقل از برای پایگاه خبری تحلیلی منبری ها با اندکی تصرف
