عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ علیه السلام أَنَّ رَجُلًا سَأَلَهُ عَنِ الزُّهْدِ فَقَالَ الزُّهْدُ عَشَرَةُ أَشْيَاءَ وَ أَعْلَى دَرَجَاتِ الزُّهْدِ أَدْنَى دَرَجَاتِ الْوَرَعِ وَ أَعْلَى دَرَجَاتِ الْوَرَعِ أَدْنَى دَرَجَاتِ الْيَقِينِ وَ أَعْلَى دَرَجَاتِ الْيَقِينِ أَدْنَى دَرَجَاتِ الرِّضَا أَلَا وَ إِنَّ الزُّهْدَ فِي آيَةٍ مِنْ كِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ  جَلَّ  لِكَيْلا تَأْسَوْا عَلى‏ ما فاتَكُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاكُمْ

 هاشم گويد: مردي از امام باقرعلیه السلام در مورد زهد و پارسايي سؤال نمود؟ 

حضرت فرمودند: زهد و پارسايي ده چيز است، و بالاترين درجات زهد پايين ترين درجات ورع و پرهيزكاري است، و بالاترين درجات ورع و پرهيزكاري پايين‌ترين درجات يقين است، و بالاترين درجات يقين پايين‌ترين درجات رضايت و خشنودي است 
"آگاه باش! زهد و پارسايي در آيه‌اي از كتاب خداي متعال آمده است كه : " تا براي آنچه از دست داده‌ايد متأسف نشويد، و به آنچه به شما داده است دلبسته و شادمان نشويد»