«از يونسبن عبدالرحمان نقل شده است كه گفت: به خدمت حضرت امام موسيبنجعفر عليهالسلام شرفياب شدم و به ايشان عرض كردم: يا ابنرسول الله، آيا قيام كننده به حق شماييد؟ فرمودند: « من قيام به حق هستم؛ ولي آن قائمي كه زمين را از دشمنان خدا پاك ميكند و آن را از عدل پُر مينمايد، همانگونه كه از ستم پر شده باشد، پنجمين از اولاد من است. او غيبتي دارد كه زمان آن به درازا خواهد انجاميد؛ چرا كه بر (از بين رفتن) نفس خويش ميترسد. در اين غيبت، گروههايي از دين برميگردند و عدهاي نيز بر اعتقاد خويش ثابت ميمانند» پس از آن فرمودند:
«خوشا به حال شيعيان ما؛ هماناني كه در غيبت قائم ما به محبت ما چنگ ميزنند و بر پذيرش ولايت ما و بيزاري از دشمنانمان پايداري مينمايند. اينان از مايند و ما نيز از آنانيم. آنان به امامت ما راضياند و ما نيز به پيروي آنان رضا دادهايم.
خوشا به حال آنان، كه به خدا قسم، روز قيامت، همراه ما در درجهي مايند»
نكتهاي كه در اين روايت به چشم ميخورد اين است كه موضوع محبت جدا از موضوع ولايت طرح شده و اين همان مطلبي است كه در وظيفهي قبلي بيان كرديم.
در روايت ديگري، چنين آمده است:
«از جابربنعبدالله انصاري نقل شده كه پيامبر اكرم صلياللهعليهوآلهوسلم فرمودند: «حجت (وصي دوازدهم) از ديدگان مردم پنهان ميشود. به اسم اصلي ناميده نخواهد شد تا اينكه خدا او را نمايان كند. زماني كه خدا به خارج شدنش (از پس پردهي غيبت) شتاب داد، زمين را از عدل و داد پر ميكند، همانگونه كه از ظلم و ستم پر شده باشد»
سپس فرمودند: «خوشا به حال كسي كه در زمان غيبت او صبر نمايد»
خوشا به حال كسي كه بر محبت ايشان (ائمه عليهمالسلام) پابرجا باشد. اينان همان كسانياند كه خدا آنها را در كتابش توصيف كرده و فرموده: كساني كه به غيب ايمان آورند و فرموده « اينان حزب خدايند. آگاه باشيد كه فقط حزب خدا رستگاراناند.
از اين روايت استفاده ميشود كه اينان، تا زندهاند، از محبت امامان معصوم دست برنميدارند و تا زماني كه مرگ آنها فرابرسد، بر اين دوستي استوار ميمانند.
نكتهي لطيفي كه از اين روايت فهميده ميشود آن است كه ظهور امام زمان عليهالسلام در نهايت، با تعجيل و جلو افتادن آن همراه خواهد بود و اين همان معناي بدائي بودن مدت غيبت آن حضرت است.
به همين جهت است كه فرمودهاند، براي تعجيل فرج آن بزرگوار ، زياد دعا كنيد. پس بايد با دور كردن روح يأس و نااميدي از خود، در هر حالي بگوييم:«اَللّهُمّ، عَجِّل لِوَلِيَّكَ الفَرَج»