اشاره‌اي كوتاه به آياتي از جزء 25 قرآن كريم كه به مولا اميرالمؤمنين علي عليه‌السلام مربوط مي‌شود.
«قُل لَّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى»
بگو من از شما براي آن مزدي نمي‌خواهم جز دوست داشتن خويشان.(شوري/23)
ابو امامه باهلي گفت: پيامبر خدا صلي‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمود: خداوند پيامبران را از درختان گوناگوني آفريد و من و علي عليه‌السلام را از يك درخت آفريد و من ريشه آن و علي عليه‌السلام شاخه آن و حسن عليه‌السلام و حسين عليه‌السلام ميوه‌هاي آن و پيروان ما برگ‌هاي آن هستند، پس هر كس شاخه‌اي از شاخه‌هاي آن را بگيرد نجات مي‌يابد و هركس بلغزد هلاك مي‌شود. و اگر كسي هزار سال و پس از آن هزار سال و پس از آن هزار سال ميان صفا و مروه عبادت كند تا جايي كه ماند يك مشك خشك باشد ولي محبت ما را درك نكند، خداوند او را بر روي دماغش در آتش خواهد افكند، سپس تلاوت كرد:«قُل لَّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى»(حسكاني:292)
زاذان از علي عليه‌السلام نقل مي‌كند كه گفت: در «آل‌حم= سوره‌هاي حم» آيه‌اي درباره ما نازل شد كه طبق آن، دوستي ما را حفظ نمي‌كند مگر هر كسي كه مؤمن باشد، آنگاه اين آيه را قرائت كرد:«قُل لَّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى»(حسكاني:292)
«فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِكَ فَإِنَّا مِنْهُم مُّنتَقِمُونَ*فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِكَ فَإِنَّا مِنْهُم مُّنتَقِمُونَ*فَاسْتَمْسِكْ بِالَّذِي أُوحِيَ إِلَيْكَ إِنَّكَ عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ*وَإِنَّهُ لَذِكْرٌ لَّكَ وَلِقَوْمِكَ وَسَوْفَ تُسْأَلُونَ»
پس اگر ما تو را از دنيا ببريم، قطعاً از آنان انتقام مي‌كشيم، يا آنچه را كه به آنان وعده داده‌ايم به تو نشان مي‌دهيم كه ما بر آنان توانايي داريم پس به آنچه بر تو وحي شده چنگ بزن كه تو بر راه راست هستي و آن براي تو و قوم تو مايه تذكري است و بزودي پرسيده مي‌شويد.(زخرف/41-44)
جابربن‌عبدالله‌انصاري گفت: در منا در حجه‌الوداع نزديك‌ترين شخص به پيامبر صلي‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم بودم كه فرمود: شما را چنين نيابم كه پس از من رجوع كرده و كافر شده‌ايد، بعضي از شما گردن بعضي ديگر را مي‌زند و به خدا سوگند كه اگر چنين كنيد، مرا در لشكري خواهيد ديد كه با شما مي‌جنگد، سپس به پشت سر خود برگشت و گفت: يا علي را يا علي را (سه مرتبه) ديديم كه جبرئيل به او اشاره كرد و به دنبال آن خداوند چنين نازل كرد: «فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِكَ فَإِنَّا مِنْهُم مُّنتَقِمُونَ» يعني به وسيله علي‌بن‌ابي‌طالب عليه‌السلام «فَاسْتَمْسِكْ بِالَّذِي أُوحِيَ إِلَيْكَ» يعني درباره علي عليه‌السلام «إِنَّكَ عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ» و علي عليه‌السلام پرچمي بر قيامت و ذكري براي تو و قوم توست و بزودي از محبت علي عليه‌السلام پرسيده مي‌شويد.(حسكاني:295)
«وَاسْأَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رُّسُلِنَا أَجَعَلْنَا مِن دُونِ الرَّحْمَنِ آلِهَةً يُعْبَدُونَ»
و از پيامبران ما كه پيش از تو فرستاديم بپرس آيا جز خداي رحمان معبودهايي قرار داده‌ايم كه مورد پرستش واقع شوند؟(زخرف/45)
علقه و اسود از عبدالله‌بن‌مسعود نقل مي‌كنند كه پيامبر فرمود: اي عبدالله فرشته نزد من آمد و گفت: اي محمد از پيامبران يشين بپرس كه بر چه چيزي مبعوث شدند؟ گفتم: بر چه چيزي مبعوث شدند؟ گفت: بر ولايت تو و ولايت علي‌بن‌ابي‌طالب عليه‌السلام.(حسكاني:296)
«وَلَمَّا ضُرِبَ ابْنُ مَرْيَمَ مَثَلًا إِذَا قَوْمُكَ مِنْهُ يَصِدُّونَ»
و چون پسر مريم مثل زده شد، ناگهان قوم تو بر از آن سخن ريشخند كردند.(زخرف/57)
علي عليه‌السلام گفت: روزي نزد پيامبر صلي‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم آمدم و او را نزد جمعيت انبوهي از قريش ديدم، پس به من نگاه كرد سپس گفت: يا علي مثل تو در اين امت مثل عيسي‌بن‌مريم است، گروهي او را دوست داشتند و افراط كردند و گروهي با او دشمني كردند و افراط كردند، گفت: جمعيتي كه نزد او بودند خنديدند و گفتند: بنگريد كه چگونه پسرعموي خودش را به عيسي‌بن مريم تشبيه مي‌كند؟ مي‌گويد: وحي نازل شد: «وَلَمَّا ضُرِبَ ابْنُ مَرْيَمَ مَثَلًا إِذَا قَوْمُكَ مِنْهُ يَصِدُّونَ»(حسكاني:297)
«أًمْ حَسِبَ الَّذِينَ اجْتَرَحُوا السَّيِّئَاتِ أّن نَّجْعَلَهُمْ كَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَوَاء مَّحْيَاهُم وَمَمَاتُهُمْ سَاء مَا يَحْكُمُونَ»
آيا كساني كه مرتكب كارهاي بد شده‌اند پنداشته‌اند كه آنان را مانند كساني قرار مي‌دهيم كه ايمان آورده‌اند و كارهاي شايسته كرده‌اند، به طوري كه زندگي آنها و مرگشان يكسان باشد؟ چه بد داوري مي‌كنند.(جاثيه/21)
ابن‌عباس درباره سخن خداوند: «أًمْ حَسِبَ الَّذِينَ اجْتَرَحُوا السَّيِّئَاتِ» گفت: منظور بني‌اميه است و «الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ» پيامبر صلي‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و علي عليه‌السلام و حمزه و جعفر و حسن عليه‌السلام و حسين عليه‌السلام و فاطمه سلام‌الله‌عليها هستند.(حسكاني:302)
