اشاره‌اي كوتاه به آياتي از جزء 18قرآن كريم كه به مولا اميرالمؤمنين علي عليه‌السلام مربوط مي‌شود.
وَإِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ عَنِ الصِّرَاطِ لَنَاكِبُونَ
و کسانی که به آخرت ایمان ندارند، از راه منحرف هستند. (سوره مؤمنون آیه 74)
اصبغ بن نباته از علی(علیه السلام) درباره سخن خداوند:«و إنَّ الّذین لا یؤمنون بالآخرة عن الصّراطِ لناکبونَ» نقل کرد که گفت: “از ولایت ما”. (حسکانی:215)
قُل رَّبِّ إِمَّا تُرِيَنِّي مَا يُوعَدُونَ * رَبِّ فَلَا تَجْعَلْنِي فِي الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ * وَإِنَّا عَلَى أَن نُّرِيَكَ مَا نَعِدُهُمْ لَقَادِرُونَ
بگو پروردگارا عذاب هایی که به آنان وعده داده شده به من نشان بده، پروردگارا مرا در میان گروه ستمگر قرار مده، البته ما توانایی آن را داریم که آنچه را که به آنان وعده داده ایم به تو نشان بدهیم.(سوره مؤمنین آیات 93-95)
عبدالله بن عباس و جابر بن عبدالله گفتند که هر دو از پیامبر خدا شنیدند که در حجة الوداع در منی فرمود: پس از من کافر نشوید به طوری که بعضی از شما گردن بعضی را بزند و سوگند به خدا که اگر چنین کنید مرا در لشکری خواهید دید که با شما می جنگد، در این حال جبرئیل از پشت سر او شانه چپش را فشار داد و پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) به سوی او برگشت؛ پس گفت: یا علی را، یا علی را؛ پس این آیه نازل شد:«قل رب اما ترینی ما یوعدون» (حسکانی:216)
فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ فَلَا أَنسَابَ بَيْنَهُمْ يَوْمَئِذٍ وَلَا يَتَسَاءَلُونَ
پس وقتی که در «صور» دميده شد، در آن روز هيچ پيوند خويشاوندى ميانشان نخواهد بود و آنان پرسیده نمی شوند.(سوره مؤمنون آیه 101)
عبد الله بن عباس گفت: پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: هر حسب و نسبی در روز قیامت قطع می شود به جز حسب و نسب من، اگر خواستید بخوانید: «فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ فَلَا أَنسَابَ بَيْنَهُمْ يَوْمَئِذٍ وَلَا يَتَسَاءَلُونَ». (حسکانی:216)
إِنِّي جَزَيْتُهُمُ الْيَوْمَ بِمَا صَبَرُوا أَنَّهُمْ هُمُ الْفَائِزُونَ
همانا من امروز آنان را به سبب شکیبایی شان پاداش دادم که آنان همان رستگارانند.(سوره مؤمنون آیه 111)
فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَن تُرْفَعَ وَيُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ * رِجَالٌ لَّا تُلْهِيهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَيْعٌ عَن ذِكْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلَاةِ وَإِيتَاءِ الزَّكَاةِ يَخَافُونَ يَوْمًا تَتَقَلَّبُ فِيهِ الْقُلُوبُ وَالْأَبْصَارُ
در خانه هایی که خدا اجازه داده که بلند شود و نام او در آنجا برده شود. هر صبح و شام در آن مردانی تسبیح می گویند که تجارت و داد و ستد آنان را از یاد خدا و اقامه نماز و پرداخت زکات باز نمیدارد، آنان از روزی که دلها و چشمها در آن دگرگون می شوند، می ترسند. (سوره نور آیه 36-37)
بوبرزه گفت: پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) این آیه را قرائت کرد: «فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَن تُرْفَعَ» و گفت: آن خانه های پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم)است. گفته شد: آیا خانه علی(علیه السلام) و فاطمه(سلام الله علیها) هم از آنهاست؟ گفت: از بهترین آنهاست.(حسکانی:220)
وَمَن يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَخْشَ اللَّهَ وَيَتَّقْهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْفَائِزُونَ
و هر کس خدا و پیامبر او را اطاعت کند و از خدا بترسد و پروا نماید آنان همان نجات یافتگان هستند.(سوره نور آیه 52)
ابن عباس درباره سخن خداوند: «وَمَن يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَخْشَ اللَّهَ وَيَتَّقْهِ » گفت: “یخش الله” یعنی از گناهان گذشته بترسد و “یتقه” یعنی در آینده از گناه پرهیز کند؛ «فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْفَائِزُونَ» گفت: درباره علی بن ابی طالب(علیه السلام) نازل شده است.(حسکانی:221)