اشاره‌اي كوتاه به آياتي از جزء 6 قرآن كريم كه به مولا اميرالمؤمنين علي عليه‌السلام مربوط مي‌شود.
« الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينًا »
امروز دين شما را براي شما كامل كردم و نعمت خود م را بر شما تمام كردم و اسلام را به عنوان دين به شما راضي شدم. (سوره مائده آيه 3)
ابوسعيد خدري گفت: وقتي اين آيه بر پيامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) نازل شد، فرمود: الله اكبر بر كامل كردن دين و تمام كردن نعمت و خوشنودي پروردگار به رسالت من و ولايت علي‌بن‌ابي‌طالب (علیه السلام) پس از من. سپس گفت: هر كس من مولاي اويم علي مولاي اوست، خداوندا دوست بدار كسي را كه او را دوست بدارد و دشمن بدار كسي را كه او را دشمن بدارد و كمك كن كسي را ه او را كمك كند و خوار كن كسي را كه او را خوار كند. (حسكاني:89) و (خطابه غدير: 58)
« إنَّما وليُّكُمُ اللهُ و رَسولَهُ و الذّين َ يُقيمونَ الصَّلوه و يؤتونَ الزَّكاة و هُم راكِعون »
جز اين نيست كه سرور شما خدا و پيامبر او و كساني است كه ايمان آورده‌اند آنها كه نماز را به پا مي‌دارند و زكات را مي‌پردازند در حالي كه آنان در حال ركوع هستند. (سوره مائده آيه 55)
عمار ياسر گفت: سائلي نزد علي‌بن‌ابي‌طالب (علیه السلام) توقف كرد و او در حال ركوع در نماز مستحبي بود، او انگشتر خود را درآورد و به آن سائل داد پس پيامبر خدا آمد و جريان را به او گفت و اين آيه نازل شد:«انما وليكم الله و رسوله» پيامبر فرمود: هر كس كه من مولاي او هستم ، علي مولاي اوست، خدايا هر كس را كه او دوست بدارد دوست بدار و هر كس را كه او را دشمن بدارد دشمن بدار. (حسكاني:95) و (خطابه غدير:40)
« وَمَن يَتَوَلَّ اللّهَ وَرَسُولَهُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ فَإِنَّ حِزْبَ اللّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ »
و هر كس خدا و پيامبرش و كساني را كه ايمان آورده‌اند دوست بدارد، همانا حزب خدا همانان پيروزند. (سوره مائده آيه 56)
ابن‌عباس گفت: «ومن يتول الله» يعني خدا را دوست بدارد و «رسوله»يعني محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) را «والذين آمنوا» يعني علي‌بن‌ابي‌طالب(علیه السلام) را دوست داشته باشد «فان حزب الله هم الغالبون» يعني شيعه خدا و شيعه محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) و شيعه علي(علیه السلام) آنان هستند كه پيروزند: يعني بر تمام بندگان برتر و بر مخالفانشان چيره‌اند. ابن‌عباس گفت: خداوند در اين آيه ازخودش شروع كرد، در مرحله دوم محمد(ص) و در مرحله سوم علي(علیه السلام) را گفت، او اضافه كرد: وقتي اين آيه نازل شد، پيامبر خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: خدا رحمت كند علي (علیه السلام) را ، خدايا حق را با او بگردان هر كجا كه بگردد. (حسكاني:103)
« يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللّهَ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ »
اي پيامبر آنچه را كه از پروردگارت به تو نازل شده ابلاغ كن و اگر چنين نكني رسالت او را ابلاغ نكرده‌اي و خدا تو را از مردم حفظ مي‌كند، همانا خداوند گروه كافران را هدايت نمي‌كند. (سوره مائده آيه 67)
عبدالله بن اوفي گفت: از پيامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) شنيدم كه در روز غديرخم مي‌گفت و اين آيه را تلاوت كرد: «يا ايها الرسول بلغ ما أنزل اليك من ربّك …» سپس دستان خود را بلند كرد، بگونه اي كه سفيدي زير بغل‌هايش ديده مي‌شد، آنگاه گفت: آگاه باشيد هر كس من مولاي او هستم، علي (علیه السلام) مولاي اوست، خدايا دوست بدار كسي را كه او را دوست داشته باشد و دشمن بدار كسي را كه او را دشمن بدارد. سپس گفت: خداوندا گواه باش. (حسكاني:106) و (خطابه غدير:40)
