اشاره‌اي كوتاه به آياتي از جزء 16 قرآن كريم كه به مولا اميرالمؤمنين علي عليه‌السلام مربوط مي‌شود.
«وَجَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِيًّا»
و براي آنان نام نيك و مقام بلندي داديم(مريم/50)
علي‌بن‌ابي‌طالب(علیه السلام) گفت: پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: آن شب كه مرا به معراج بردند، جبرئيل مرا با بال راست خود حمل كرد، به من گفته شد كه چه كسي را جانشين خود براي اهل زمين قرار دادي؟ گفتم: بهترين اهل آن علي‌بن‌ابي‌طالب (علیه السلام) برادرم و دوستم و دامادم و پسرعمويم را. گفته شد: اي محمد آيا او را دوست داري؟ گفتم: آري اي پروردگار چهانيان. به من گفته شد: او را دوست بدار و امت خود را به دوست داشتن او امر كن، همانا من علي اعلي هستم و نام او را از نام‌هاي خود مشتق كردم و او را علي ناميدم، پس جبرئيل فرود آمد و گفت: خداوند بر تو سلام مي‌رساند و به تو مي‌گويد: بخوان. گفتم: چه بخوانم؟ گفت: «و وهبنالهم من رحمتنا و جعلنا لهم لسان صدق عليا» (حسكاني: 193)
«إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا»
كساني كه ايمان آورده‌اند و كارهاي شايسته انجام داده‌اند، به زودي خداي رحمان براي آنان محبتي قرار خواهد داد.(مريم/96)
جابربن عبدالله گفت: پيامبر خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) به علي‌بن‌ابي‌طالب(علیه السلام) گفت: يا علي بگو پروردگارا محبت مرا در دل‌هاي مؤمنان بيانداز، پروردگارا براي من نزد خود پيماني قرار بده، پروردگارا براي من نزد خود محبتي قرار بده، پس اين آيه نازل شد: «ان الذين آمنا و عملوا الصالحات سيجعل لهم الرحمن ودّا» گفت: اين آيه درباره علي(علیه السلام) نازل شده است. (حسكاني:194)
«وَاجْعَل لِّي وَزِيرًا مِّنْ أَهْلِي*هَارُونَ أَخِي*اشْدُدْ بِهِ أَزْرِي*وَأَشْرِكْهُ فِي أَمْرِي»
و براي من وزيري از خاندانم قرار بده، هارون برادرم را، كمر مرا با او محكم كن و او را در كار من شركت بده.(طه/29-32)
اسماء بنت عميس گفت: از پيامبر خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) شنيدم كه گفت: پروردگارا همان‌گونه كه برادرم موسي گفت، من نيز مي‌گويم: خدايا براي من از خاندانم وزيري قرار بده، علي برادرم را، به وسيله او كمرم را محكم كن و او را در كار من شركت بده، تا آخر آيه.(حسكاني: 198)
«وَإِنِّي لَغَفَّارٌ لِّمَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا ثُمَّ اهْتَدَى»
همانا من بسيار آمرزنده‌ام براي كسي كه توبه كند و ايمان بياورد و عمل صالح انجام دهد آنگاه هدايت شود.(طه/82)
جابر جعفي درباره سخن خداوند: «ثم‌اهتدي» از ابوجعفر نقل مي‌كند كه گفت: به ولايت ما خاندان هدايت مي‌شود.(حسكاني:201)
«وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى»
و هر كس از ياد من رويگردان شود، همانا براي او زندگي تنگي است و او را در روز قيامت نابينا محشور مي كنيم.(طه/124)
علي‌بن‌ابي‌طالب(علیه السلام) گفت: رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) به مهاجرين و انصار فرمود: علي(علیه السلام) را به سبب محبت من دوست داشته باشيد و او را به خاطر گرامي داشت من گرامي بداريد، به خدا سوگند اين سخن را از پيش خود نمي‌گويم بلكه خداوند مرا به آن مأمور كرده است و اي گروه عرب، هر كس پس از من علي(علیه السلام) را دشمن بدارد، خداوند او را در روز قيامت كور محشور مي‌كند و حجتي براي او نيست.(حسكاني:202)
«وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلَاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَيْهَا»
و خاندانت را به نماز فرمان بده و برآن مقاومت كن.(طه/132)
ابوالحمراء خادم پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) گفت: چون آيه : «وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلَاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَيْهَا» نازل شد ، پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در هر نمازي به در خانه علي(علیه السلام) و فاطمه(سلام الله علیها) مي‌آمد و مي‌گفت: نماز! خدا شما را رحمت كند. همانا خداوند اراده كرده كه از شما خاندان پليدي را بردارد.(حسكاني:203)