دست يافتن به گنجينهي علوم در هر زماني آرزوي بشر بوده و هست. آدمي همواره به دنبال كسي بوده كه سينهاش مملو از خزائن دانش باشد و علمي دقيق و صحيح از آن تراوش نمايد. شخصي كه علمش زوال ناپذير بوده و در هر عصر و زماني دستيابي به علوم جديد روز برايش سهل و آسان باشد. شايد بگوييد رسيدن به چنين كسي براي بشر افسانهاي بيش نيست!!
به راستي آيا چنين چيزي ممكن است؟
بايد گفت : آري، در اين كره خاكي كسي هست كه سينهاش مخزن همهي علوم ميباشد ، علومي كه به آن احاطه داشته و هرگز پايان نميپذيرد و او كسي نيست جز مولايمان حضرت وليعصر ارواحنا لهالفداء كه علم از وجود مقدسش ريزان است علمي كه حقتعالي براي رشد و كمال خلق، نزد آن حضرت نهاده است.
همانطور كه در دعاها ميخوانيم1، او علم مصبوب خداست. دانشي كه بسان باران ريزان و جاري است علوم و معارف حقيقي از سينهي حضرت فوران ميكند و جان مستعدين را سيراب مينمايد و سرچشمهي اين علوم مخزن فضل الهي است، او اراده كرده تا حجتش با آن علم هر مشكلي را گشايش دهد و هر گره بسته اي را بگشايد.
حال ما بايد چه كنيم؟ ما كه چنين گنجينهاي داريم چگونه بايد از آن بهرهبرداري نمائيم؟ آيا نبايد به او نزديك شويم تا قطراتي از آن علم ريزان بر سرمان فرو ريزد و جانمان را حياتي نو بخشد؟ راستي اگر كسي از اين معدن علم بينصيب و بهره بماند جز خودش چه كسي را بايد مقصر بداند؟
مگر نه اين است كه بسياري از افراد كه طالب علم و حقيقت بودهاند ظرف دل خود را در خانهي آن حضرت برده و آن را مملو از علوم و معارف الهي نمودهاند؟ آري، دوستان حضرتش نه تنها خزينهدار هر علمي است كه گشايش دهندهي همهي مشكلات نيز هست. اوست كه وقتي ظهور نمايد همهي علم به دستش مكشوف خواهد شد.
خداوندا! به ما ايمان و ارادهاي عطا فرما تا طالب علم و حقيقت گرديم و سينههايمان را از انوار تابناك آن علم مصبوب پر سازيم.
پی نوشت ها
1- فرازي از دعاي آليس