...اما مهمترين فايده اين دعا، اين است كه اگر از روي اعتقاد به امامت ايشان باشد، فرد را از تباهي دينش در زمان غيبت حفظ مي‌كند. امام حسن عسكري عليه‌السلام در اين زمينه مي‌فرمايند: به خدا قسم غيبتي خواهد داشت كه كسي از تباهي در آن زمان نجات نمي‌يابد مگر آنكس كه خداي عزوجل او را در اعتقاد به امامت آن حضرت ثابت‌قدم بدارد و نسبت به دعا در تعجيل فرج ايشان توفيق عنايت فرمايد. پس فرج دعاكننده پيش از هر چيز عاقبت‌بخيري و سلامت دين در زماني است كه اكثر معتقدين به امامت از دين برمي‌گردند و سپس گشايشهاي معنوي و مادي است كه خداي متعال به بركت دعا براي فرج امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) براي او حاصل مي‌كند.
وجود مقدس امام زمان علیه السلام مظهر لطف و رحمت الهي است و كسي كه به نحوي ايشان را ياري مي‌كند ، لطف و عنايت آن حضرت را به سوي خود جلب كرده و خود را به اين وسيله در معرض تابش نور رحمت الهي قرار داده است و يكي از مصاديق ياري ايشان كه سبب سرور و شادمانيشان مي‌گردد دعا براي تعجيل فرج ايشان مي‌باشد و اين را امام به منزله‌ي احساني از جانب دعاكننده به خود تلقي مي‌كنند و آن را بدون پاسخ نمي‌گذارند. كسي كه براي امام دعا مي‌كند، با اين كار دعاي خير امام را به سوي خود متوجه مي‌سازد و مورد احسان ايشان قرار مي‌گيرد.
در زمان متوكل عباسي شخصي به نام عبدالرحمن در اصفهان سكونت داشت كه شيعه بود. از او پرسيدند: چطور به امامت حضرت هادي عليه‌السلام معتقد شدي؟ گفت: من مرد فقيري بودم كه زبان و جرأت خوبي نداشتم. در يكي از سالها اهل اصفهان مرا از شهر بيرون كردند و من با جمع ديگري براي شكايت به دربار متوكل رفتيم وقتي به آستانه‌ي دربار رسيديم دستوري از جانب او براي احضار علي‌بن‌محمد عليه‌السلام صادر شد. به يكي از حاضرين گفتم: اين مرد كه دستور احضارش داده شده كيست؟ گفت: او يكي از علويّون است كه رافضي ها به امامتش معتقد هستند. بعد گفت: مي‌دانم كه متوكل او را براي كشتن احضار كرده. گفتم: من از اينجا نمي‌روم تا آنكه اين مرد را ببينم چگونه شخصي است . عبدالرحمن مي‌گويد: او سوار بر اسب آمد در حالي كه مردم طرف راست و چپ او صف كشيده و به او مي‌نگريستند. همين كه او را ديدم محبتش به دلم افتاد. شروع كردم در دل براي او دعا كردن كه خدا شرّ متوكل را از او دفع كند. او در ميان مردم پيش مي‌آمد در حالي كه به يال اسبش نگاه مي‌كرد و به چپ و راست نمي‌نگريست و من در دل به دعاي خود در حقّ او مشغول بودم. همينكه مقابل من رسيد ،روي به من كرد و فرمود: اِستَجابَ اللهُ دُعائَكَ وَ‌طوَّلَ عُمرَكَ وَ‌كَثَّرَ مالَكَ وَ وَلَدَكَ خداوند دعايت را مستجاب كند و عمرت را طولاني نمايد و مال و فرزندت را زياد سازد. از هيبت او به خود لرزيدم. وقتي به همراهانم پيوستم پرسيدند:چه شد؟ گفتم: خير است و به كسي چيزي نگفتم. پس از اين ماجرا به اصفهان برگشتيم و خداوند به بركت دعاي حضرت راههاي درآمدي بر من گشود كه امروز فقط دارايي منزل من يك ميليون درهم است غير از داراييهايي كه در خارج از منزل دارم و خدا ده فرزند به من داد در حالي كه از عمرم هفتاد و چند سال مي‌گذرد و من معتقد به امامت آن كسي هستم كه آنچه در دلم بود مي‌دانست و خدا دعاي او را در حق من مستجاب فرمود.
اين نمونه كوچكي بود از احسان امام به كسي كه در حق ايشان دعا كرد در حالي كه آن در آن وقت قائل به امامت حضرت هم نبود حال اگر يك فرد معتقد به امامت و ولايت ايشان در حق امام زمان خود براي چيزي دعا كند كه بيش از هر چيز ديگري او را مسرور مي‌سازد يعني تعجيل فرج آيا امكان دارد كه اين احسان از چشمان آن حضرت مخفي بماند؟ آيا ممكن است ايشان با اينكه مي‌بينند توجه و عنايتي به دعاكننده نداشته باشند؟ هرگز
ممكن است اين توهم در اذهان ايجاد شود كه امام زمان وسيله‌ي رسيدن بركات و فيوضات به مخلوقات مي‌باشند و از مردم بي‌نياز هستند ، پس چه نيازي است به دعاي مردم در حق ايشان!! به اين توهم به چند صورت پاسخ مي‌دهيم:
1- دعاي ما براي آن حضرت مثل هديه‌ي شخص حقير فقيري است به رادمردي بزرگوار. ترديدي نيست كه اين نشانه‌ي نياز اين فقير به بخشش آن بزرگ است.
2- چنانچه اشاره شد وقت ظهور حضرت از امور بدائي است و اهتمام مومنين بر دعا جهت تعجيل فرج در اين امر مؤثر است
3- ترديدي نيست كه امامان عليهم‌السلام به مقتضاي وضع انساني خود به بيماريها و غمها و اندوهها دچار مي‌شوند كه براي دفع آنها وسايلي هست كه برخي ا زآن وسائل از اهل ايمان ساخته است و از مهمترين وسائل دفع بلا و گرفتاري، جديت و اهتمام در دعا كردن است. بنابراين هرگاه مومن احتمال دهد ابتلاي مولاي خود را ، جديت خواهد كرد كه به وسيله‌ي دعا آن را از او دور كند .
4- با توجه به اينكه تأخير ظهور مولاي ما صاحب‌الزمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) به دليل موانعي است كه خود ما ايجاد كرده‌ايم بايد از خداوند متعال برطرف كردن آن موانع را بخواهيم پس در واقع دعا براي تعجيل فرج امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) دعا براي خود ماست.
5- فضل و لطف و رحمت الهي را حد و مرزي نيست و همچنين در وجود امام عليه‌السلام كمبود و نقصاني كه مانع پذيرش فيض الهي باشد، نيست بنابراين هيچ مانعي ندارد كه با دعاي مؤمنين براي مولايشان، عنايت و لطف مخصوصي به حضرت برسد.